Nie ma takiej głupoty, której nie dałoby się przegłosować demokratycznie. Na dodatek w demagogicznym amoku nikt nie widzi idiotyzmu tego, co się dzieje. W istocie płacenie po 500 zł miesięcznie od urodzenia dziecka do jego pełnoletniości jest płaceniem rodzinie za to, co powinna normalnie robić. Płacić ludziom za to, że wychowują swoje dzieci - równie dobrze można by płacić im za to, że oddychają, za to, że jedzą obiad, wbrew dotychczasowemu modelowi, w którym to raczej każdy sam płaci za to, co zjadł, itd.
Jeszcze śmieszniej to wygląda jak wziąć pod uwagę, że raty po 500 zł będą płacone pewnie z długu publicznego. Czyli pieniądze te będą musiały zarobić kiedyś te same dzieci, z powodu pojawienia się których pieniądze otrzymują rodzice. Innymi słowy tak naprawdę jest to odłożony w czasie transfer środków od dzieci do rodziców. Czyli mówiąc jeszcze inaczej, dzieci płacą rodzicom za pośrednictwem państwa wynagrodzenie za to, że zdecydowali się je począć, urodzić i wychowywać.
Taki model jest już skrajnym wykoślawieniem podstawowych stosunków międzyludzkich. Fakt pozostawania w relacjach rodzinnych zawsze objęty był zasadą darmowości, o konieczności której nauczał Benedykt XVI. Miał wynikać raczej z miłości, niż relacji ekonomicznych.
Za co będą musiały jeszcze płacić te biedne przyszłe pokolenia, skoro od kołyski muszą kupować nawet miłość własnych rodziców?
Dla dociekliwych:
Encyklika CARITAS IN VERITATE
